ในการผลิตสารเคลือบผิว เราต้องกระจายเม็ดสีเอฟเฟ กต์ อย่างสม่ำเสมอและเสถียรในสารยึดเกาะอินทรีย์ส่วนใหญ่ (ประกอบด้วยเรซินและตัวทำละลาย) ซึ่งหมายความว่าเม็ดสีเอฟเฟกต์ต้องล้อมรอบด้วยตัวทำละลายอินทรีย์ นอกจากนี้ หลังจากที่สีส่วนใหญ่ถูกแต่งสีด้วยผงสีแล้ว สีเหล่านั้นจะสัมผัสกับตัวทำละลายอินทรีย์ (ผงซักฟอก น้ำมันเบนซิน และน้ำมันหล่อลื่น ฯลฯ) อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ตลอดอายุการใช้งาน

ดังนั้นสิ่งนี้จึงต้องการให้เม็ดสีเอฟเฟกต์นั้นไม่ละลายในตัวทำละลายอินทรีย์มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หากไม่สามารถละลายน้ำได้ เราควรตระหนักว่าในตัวทำละลายอินทรีย์ต่างๆ มีการจำกัดในการเติมเม็ดสี หากเกินค่าความคลาดเคลื่อนนี้ จะเกิดการย้อมสีที่เกิดจากเม็ดสีที่ละลายในตัวทำละลาย

ความต้านทานต่อตัวทำละลายของเม็ดสีเอฟเฟกต์คือความสามารถของเม็ดสีในการต้านทานการละลายของตัวทำละลายและทำให้เกิดคราบ สารสีอนินทรีย์ (พิจารณาจากลักษณะโครงสร้างทางเคมีของมันเอง) และสารสีสังเคราะห์อินทรีย์บางชนิดที่มีโครงสร้างซับซ้อนโดยทั่วไปมีความต้านทานต่อตัวทำละลายได้ดี อย่างไรก็ตามเม็ดสีอินทรีย์ เกรดต่ำ และเม็ดสีที่ผ่านการปรับสภาพพื้นผิวบางชนิดมีความต้านทานต่อตัวทำละลายต่ำ

ตัวทำละลายที่ใช้ในการกำหนดความต้านทานตัวทำละลายของเม็ดสี ได้แก่ น้ำ โรซิน โทลูอีน ไซลีน เมทิลเอทิลคีโตน เอทานอล เอทิลอะซีเตต ไดเอทิลีนไกลคอลและไตรคลอโรเอทิลีน